سینماروزان: طرح حرف‌ها و سخنان سیاسی در کنسرت‌های خواننده‌ای که در هفته‌های اخیر بارها در رسانه ملی حاضر شده به شدت سوال‌برانگیز بوده. به خصوص اگر بدانیم این کنسرت‌ها با حمایت یکی از ارگانهای متمول ارزشی برگزار شده است و البته شماری قابل توجه از مخاطبان کنسرت نیز وابستگان همین ارگان بوده‌اند.
بحث بر سر کنسرت‌های اخیر محمد معتمدی در تالار بزرگ وزارت کشور است که با حمایت مرکز موسیقی «ماوا» از مراکز هنری زیرمجموعه سازمان هنری-رسانه‌ای «اوج» اجرا شد.
اینکه معتمدی به‌جای سورپرایزهای موزیکال جای‌جای کنسرت را پر کرده بود از اظهارنظراتی یادآور مشی سیاسی روسای ارگان حامی کنسرت، به‌شدت سطح هنری کنسرت را پایین آورده بود.
شاهین فرهت، آهنگساز مطرح ایرانی با بیان اینکه هر کنسرتی در هر ژانر از موسیقی که باشد فقط باید به موسیقی بپردازد به “شهروند” گفت: در کشورهای دیگر دنیا حتی درباره برنامه کنسرت و قطعه‌ها هم صحبت نمی‌شود؛ چون همه این موارد در بروشورها چاپ شده است. اینکه بپرسیم چرا نباید در کنسرت خواننده صحبت کند مثل این است که بپرسیم چرا در نان سنگک از عدس استفاده نمی‌کنیم؟ بنابراین در سالن کنسرت فقط باید موسیقی جاری باشد. اما ممکن است شما برای کنسرت خود نشست خبری برگزار کنید یا صحبت از میزگرد باشد که در این شرایط، وضع فرق می‌کند و شما می‌توانید درباره مسائل مختلف اظهارنظر کنید.
کیوان ساکت، آهنگساز و نوازنده ایرانی، هم تقریبا همین اعتقاد را دارد؛ اگر چه برای آن شرط و شروطی هم قایل است.
ساکت به “شهروند” بیان داشت: تفاوتی ندارد کنسرت پاپ، سنتی یا تلفیقی باشد. کنسرت ممکن است در محتوا، شکل و احساس اجرا متفاوت باشد اما در کلیت آن تفاوتی نیست. مخاطب برای گوش‌کردن موسیقی و جلاخوردن روحش به کنسرت می‌آید، البته که بیان سخنان و جملات کوتاه اشکالی ندارد. برای من هم پیش آمده است که بعد از فوت هنرمندی در کنسرت چند جمله‌ای بیان کرده‌ام یا حتی خواسته‌ام که به احترامش یک دقیقه سکوت کنند و بایستند ولی جای بحث سیاسی در کنسرت نیست.
ساکت تاکید کرد: اینکه هنرمند در ارتباط مستقیم با جامعه باشد، بسیار پسندیده است؛ چون هنرمند بازگو‌کننده دردها، شادی‌ها، غم و آرزوهای همه مردم زمان خود است اما هنرمند با زبان هنر حرف می‌زند. بنابراین معتقدم موزیسین هم ترجیحا باید این دردها را به زبان موسیقی بیان کند و اگر هنرمندی که قادر نباشد مسائل را به زبان موسیقی بیان کند یعنی به بیان خود دست پیدا نکرده است، به‌ویژه در کنسرت آوازی.
ساکت ادامه داد: خوانندگان قدیمی ایرانی ازجمله تاج اصفهانی، اقبال آذر و بنان یاد کرد که به مناسب‌خوانی شهره بودند و با کلام زیبای شعر، حرف و سخن خود را درباره وقایع روزگار بیان می‌کردند؛ نه اینکه در کنسرت برای مردم سخنرانی کنند!! در کنسرت‌هایی که در دنیا برگزار می‌شود هم کمتر دیده‌ام که خواننده صحبت‌های طولانی را در میانه کنسرت بگنجاند. آنها هم اغلب از شعرا و آهنگسازان کمک می‌گیرند تا از طریق هنر حرف خود را بزنند.
